کاش آن شب...

کاش آن شب را نمی آمد سحر

کاش گم در راه پیک بد خبر

ای عجب کان شب سحر اما به ما

تیره روزی آمد و شام دگر

دیده پر خون از غم هجران و او

با لب خندان چه آسان بر سفر

ای دریغ از مهربانی های او

دست پر مهر آن کلام پرشکر

غصه ها پنهان به دل بودش ولی

شاد و خرم چهره اش بر رهگذر

در ارزان زان ما بود ای دریغ

گنج پنهان شد به خاک و بی ثمر

تا پدر رفت آن سحر از پیش رو

                                                          بی نشان را خاک تیره شد به سر

عکسهایت....

68bp4yix5k2tle4on18.jpg

بخواب ارام.....

بخواب ارام...زیبا...نازنینم

کنار قاب عکست مینشینم

نشسته بغض حسرت در گلویم

چگونه با تو از دردم بگویم؟؟؟

تو ان بالا میان اسمانی...

گهر از دیده من مینشانی!

من اینجا بی تو معنایی ندارم

برای گریه مآوایی ندارم

تو بودی ناز مادر*خواهر*برادر میکشیدی

فقط تو در دل من می تپیدی

پرستویم چرا پرواز کردی؟

به این زودی سفر آغاز کردی

مگر تنگ است اینجا جا برایت

چه دلتنگم برای دیده هایت

اگرچه رفته ایی عطر تو باقیست

دل من عاشق عطر اقاقیست

بخواب ارام زیبا...محمدرضا

همیشه زنده ایی در باور من...


همدم کودکی ام...

1xtgr87fufyqltcn0dt.jpg  tzvbomibva1dxded2rw.jpgayky8qw0ow3u3sjvjgvh.jpg

بعد یک سال...

                                     943q60lyi4cs24rgc0jx.jpg                                                                                                                                                                                                         بعد یک سال بنویسید:کبوتر شد و رفت...

                               زیر باران بهار، غزلی خواند، دلش تر شد و رفت...

                              چه تفاوت که چه خورده است، غم دل یا غصه...

                              آنقدر غرق غمش بود که پرپر شد و رفت...

                              او کسی بود که از غرق شدن میترسید...                                                                                                                                                                                      عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت...

دیگر طاقت نوشتن ندارم...

                                                                                                                            9ماه را سعی کردم...

که قبول کنم نیستی...نیستی وبیهوده امیدوارم...معجزه هم که شود نمی آیی...نمیشود که بیایی

فقط 1ماه دیگرمانده تا یکسال بی تو بودن را تجربه کنم

دلم را راضی میکنم که ببخشد سرنوشتت را روزگار ناروزگار را ولی نه نمیشود...دلم راضی نمیشود

تو تمام کودکی منی...تمام خاطراتم...تمام دویدن ها...راه رفتن ها...بازی کردن ها

اسمت که می آید بی اختیار چشمانم خیس میشود...صدایم میلرزد

دیگر طاقت نوشتن هم ندارم

محمدرضا رفتی و دیگر طاقت برایت نوشن را هم ندارم

شب رفتنت...


                                                                    44345610946569838561.jpg

شب  رفتنت  عزیزم  ٬  هرگز  از  یادم  نمیره

واسه هر کسی که میگم  قصشو ٬ آتیش میگیره

دل من یه دریا خون بود  ٬ چشم  تو  یه دنیا تردید

آخرین لحظه نگاهت غصه داشت ٬ باز ولی خندید

شب رفتنت یه ماهی ٬ توی خشکی رفت و جون داد

زلزله خیلی دل ها رو ٬ اون  شب  از  غصه  تکون داد

غم ها  اون شب شیشه های خونه رو زدن شکستن

پا به پام عکسای  نازت ٬  اومدن تا صبح  نشستن

تو  چرا  از  اینجا  رفتی ؟   تو که مثل  قصه هایی

گله ام از چه چیزی باشه ؟  نه  بدی ٬ نه بی وفایی

شب  رفتنت  نوشتی  شدی  قربونی  تقدیر

نقره  اشکای  من شد  ٬ دور  گردنت  یه زنجیر

شب  تلخ  رفتن  تو  گلدونامون  اشکی  بودن

قحطی سفیدی ها بود همه انگار مشکی بودن

شب رفتنت که رفتی ٬ گفتی دیگه چاره ای نیست

دیدم اون بالاها انگار عکس هیچ ستاره ای نیست

شب  رفتن  تو  یاس ها  دلمو  دلداری  دادن

اونا عاشقن ولیکن تنها  نیستن  که ٬  زیادن

بارون اون شب دستشو از سر چشمام بر نمی داشت

من تا میخواستم ببارم ٬ هر کسی میدید نمیذاشت

شب رفتن تو رفتم سراغ تنها نوارت

اون که واسم همه چی بود آره تنها یادگارت

سرنوشت ما یه میدون ٬ زندگی اما یه بازی

پیش اسم ما نوشتن : حقته باید ببازی

شب رفتن تو خوندن همه واسه من لالایی

یکی میگفت که غریبی ٬ یکی میگفت بی وفایی

شب رفتن تو ابرا واسه گریه کم آوردن

آشناها برای زخم وا شدم مرهم آوردن

شب رفتن تو تسبیح از دست گلدون ها افتاد

قلب آرزو هام انگار واسه ی همیشه وایساد

شب رفتن تو غربت ٬ جای اونجا ٬ اینجا پیچید

دل تو بدون منظور رفت و خوشبختیمو دزدید

شب رفتن  تو  دیدم ٬ یکی  از  قناری ها  مرد

فرداش اما دست قسمت اون یکیشم با خودش برد

شب رفتن تو چشمات راس راسی چه برقی داشتن

این همه آدم ٬ چرا من ؟ پس با من چه فرقی داشتن

شب رفتنت پاشیدم همه اشکامو تو کوچه

قولتو   آروم  گذاشتم  پیش قرآن ٬ لب طاقچه

شب رفتنت دلم رفت پیش چشمایی  که خیسن

پیش  شاعرا  که  دائم  از  مسافر   مینویسن

شب رفتن  تو  دیدم  تا  که  غم  نیاد  سراغت

هیچ زمان روشن نمیشه واسه کسی چراغت

شب رفتن تو دیدم ٬ خیلی غمای شاعر

روی شیشمون نوشتم ٬ میشینم به پات مسافر

برو تا  همه  بدونن ٬ سفر هم اینقدا  بد  نیست

واسه گفتن از تو اما هیچ کی شاعری بلد نیست

یادته؟

                             fj6m02mejbql04gmxvwc.jpg                                                                                                                           یادته بهت میگفتم اگه تو بری میمیرم حالا تو رفتی و نیستی

پس چرا من نمیمیرم؟

چرا هستم؟چرا موندم؟چجوری طاقت میارم؟

چجوری من دلم اومد رو مزارت گل بزارم؟؟؟؟؟؟؟؟

جای خالیت وچجوری میتونم بازم ببینم؟

دیگه چشامو نمیخوام-نمیخوام دیگه ببینم!

وای چجوری دلم اومد جسم سردتو ببوسم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

من که اتیش میگرفتم چی باعث شد که نسوزم؟

ذره ذره-قطره قطره-اما میمونم

خودمم موندم چجوری میتونم زنده بمونم!

هنوزم باور ندارم که تو نیستی و من هستم!

شایدم من مرده باشم الکی میگن که هستم!

کاشکی وقتی میرفتی دستتو گرفته بودم

کاشکی پر نمیکشیدی بالت رو شکسته بودم

نازنین وقتی که بودی شبا هم تورو میدیدم

دیگه از روزی که رفتی حتی خوابتم ندیدم

توکه بی وفا نبودی لااقل بیا تو خوابم

مگه تو خبر نداری شب و روز برات بیتابم؟

میدونم یه روز دوباره میتونم تورو ببینم

تو پیش خدا دعا کن که منم زودتر بمیرم

                  (محمدرضا)

اگه بد بودم این مدت...


محمدرضا...


خداحافظ تو که میری از این غربت

حلالم کن اگه بد بودم این مدت

اگه بد بودم این مدت...

روزگارا..

                                                        fj6m02mejbql04gmxvwc.jpg                                                                                                                               44345610946569838561.jpg                                                                                              فلک اخر ربودی گوهر یکدانه ما...

مثال شمع سوزاندی پر پروانه ما...

شکستی قلب ما خاموش کردی چراغ خانه ما...

ربودی نو گلم بر هم زدی گلخانه ما...